એક વ્યક્તિ ઓફિસથી મોડી રાતે કામ કરીને થાક્યો પાક્યો ઘરે પહોંચ્યો. દરવાજો ખોલતા જ જોયું કે એનો પાંચ વર્ષનો બાળક સૂવાના બદલે તેની રાહ જોઈ રહ્યો છે. જેવા પાપા અંદર ઘુસ્યા કે તરત જ બેટાએ કહ્યું, પાપા શું હું તમને એક પ્રશ્ન પૂછી શકું? હા હા, પૂછો, શું પૂછવું છે? પિતાએ કહ્યું. બેટાએ પૂછ્યું – પાપા, આપ એક કલાકમાં કેટલું કમાઈ લો છો? એની સાથે તારે શું લેવા-દેવા? તું આવા બેકારના પ્રશ્નો કેમ કરે છે? ડેડીએ ગુસ્સામાં જવાબ આપ્યો. બેટાએ કહ્યું, બસ હું આમ જ જાણવા માંગુ છું, કૃપિયા આપ બતાવો ને કે એક કલાકમાં કેટલા કમાવો છો? પિતાએ ગુસ્સામાં તેની તરફ જોઈને કહ્યું – પાંચ હજાર. અચ્છા, બેટેને માસૂમિયતથી સર ઝુકાવીને કહ્યું – પાપા, શું તમે મને ત્રણ હજાર ઉધાર આપી શકો છો? આટલું સાંભળતા જ એ પાપાના ચહેરા પર આગ ઝરવા લાગી. તો તું એટલા માટે આ બેકારના પ્રશ્નો પૂછતો હતો? જેનાથી તું મારી પાસેથી પૈસા લઈને તું નકામા રમકડાં અને બેકારની વસ્તુઓ ખરીદી શકો? ચૂપચાપ પોતાના કમરામાં જાઓ અને સુઈ જાઓ અને સોચો કે તું કેટલો સેલ્ફીશ છે? હું દિવસ રાત મહેનત કરીને પૈસા કમાઉ છું અને તારે તેને બેકારની ચીજોમાં વેડફી નાખવા છે? આટલું સાંભળતા જ બેટાની આંખમાં આંસુ આવી ગયા અને એ ચૂપચાપ પોતાના કમરામાં ચાલ્યો ગયો. બાપ હજુ પણ ગુસ્સામાં હતો અને વિચારી રહ્યો હતો કે આખિર તેના બેટાની આવું કરવાની હિંમત કેમ થઇ?

એકાધ કલાક પછી ગુસ્સાનો પારો શાંત થયો અને વિચારવા લાગ્યો કે બની શકે કે કોઈ જરૂરી કામ માટે બેટાએ પૈસા માંગ્યા હશે, કેમકે આજ પહેલા ક્યારેય એને આવી રીતે પૈસા નથી માંગ્યા. પછી એ ઉઠીને બેટાના કમરામાં ગયો અને પૂછ્યું કે શું તું ઊંઘી રહ્યો છે? ના, બેટાએ જવાબ આપ્યો. બેટા હું વિચારી રહ્યો હતો કે મેં તને બેકારમાં ઠપકો આપ્યો, દરઅસલ, દિવસભરના ઑફિસના કામથી હું થાકી ગયો હતો, બેટા હું ક્ષમા માંગુ છું, મારા ગુસ્સા માટે તું મને માફ કરી દે. આ લો ત્રણ હજાર રૂપિયા. આટલું કહેતા તેને દીકરાના હાથમાં ત્રણ હજાર રૂપિયા થમાવી દીધા. થેંક્યુ પાપા, દિકરો ખુશીથી પૈસા લઈને બોલ્યો. ફરી એ તેજીથી પોતાની આલમારી તરફ ગયો અને ત્યાંથી એને ઢગલાબંધ સિક્કા નીકાળ્યા અને ધીરે ધીરે તે તેને ગણવા લાગ્યો. બાપે ગુસ્સામાં કહ્યું કે તારી પાસે પહેલેથી જ આટલા બધા પૈસા હતા તો પછી મારી પાસેથી વધુ પૈસા કેમ માંગ્યા? કેમકે મારી પાસે પૈસા ઓછા હતા પાપા અને હવે મારે જેટલા જોઈએ છે એટલા પૈસા છે. પાપા, આપ રોજ પાંચ હજાર રૂપિયા કમાઓ છો ને, એટલા પૈસા હવે હું તમને આપું છું અને એક વિનંતી કરું છું પાપા, પ્લીઝ આ પૈસા લઇ લો અને કાલે ઘરે જલ્દી આવી જજો, કેમકે મારે તમારી સાથે બેસીને ભોજન કરવું છે. બાપાની આંખમાં આંસુની ધારા વહેવા લાગી. મિત્રો! આ તેજ રફ્તારની જિંદગીમાં આપણે આપણી જાતને એટલા વ્યસ્ત બનાવી દઈએ છીએ કે પછી એ લોકો માટે પણ સમય નથી કાઢી શકતા જે લોકો આપણી જિંદગીનો એક અભિન્ન હિસ્સો હોય છે. આપણે આપણા પરિવાર, મિત્રો અને સ્વજનો માટે સમય કાઢીએ અન્યથા એક દિવસ એહસાસ થશે કે નાની માટી વસ્તુઓ મેળવવામાં, આપણે જે બહુમૂલ્ય હતું તે બધું ખોઈ નાખ્યું છે. પરંતુ ત્યારે ઘણું મોડું થઇ ચૂક્યું હશે. આ વાસ્તવિકતાને સમય રહેતા સમજી લઈએ તો જ લાભ છે.