અત્યારે હજુ ચારેય બાજુથી લોકો ગભરાયેલા દેખાય છે. મૃત્યુનો ભય માથા પર છે. આવા સમયે બધાને એમ થાય કે અમે પરિવાર સાથે રહીએ અને આ એક સ્વાભાવિક અને સુરક્ષિત પ્રતિભાવ છે કે બધા સાથે રહીને આ વિકટ સ્થિતિનો સામનો કરી શકીએ. એટલે વ્યક્તિ કોશિશ કરે છે પોતાના કુટુંબજનો અને મિત્રોને નજીક લાવવાની, પૂરી દુનિયામાં જ્યાં પણ આપણા લોકો રહે છે તેને પાછા વતન બોલાવી લઈએ એવા પ્રયત્નો થઇ રહ્યા છે અને સરકાર આમાં સહાય કરી રહી છે.

 મુશ્કેલી એ છે કે આપણે ખરેખર આવા ખતરનાક સમયમાંથી પસાર નથી થઇ રહ્યા કે કોઈએ તમારા વિરોધમાં વોરન્ટ બહાર પાડ્યું હોય, આ કોઈ એવી મુશ્કેલી નથી કે આપણે બધા મરી જવાના છીએ,  આ કોઈ  પરમાણુ હુમલો નથી. કોઈ એવો મોટો ભૂકંપ પણ નથી આવ્યો કે જીવનને ખતરો હોય, આ કટોકટી અલગ છે અને તેના માટે ભાવનાત્મક લાગણીથી દૂર રહી એક તટસ્થ અભિગમથી કામ લેવાની જરૂર છે. આપણે એક પેન્ડેમિક - રોગચાળાના સમયમાંથી પસાર થઇ રહ્યા છીએ. આ સમયે આપણો પ્રતિભાવ પારિવારિક મોહથી વિપરીત હોવો જોઈએ. આમાં એકસાથે ન રહેવું, દૂર દૂર રહેવું અનિવાર્ય છે, ઘરમાં રહેવું , આમાં કોઈ  ગડબડ ન થવી જોઈએ, તો જ આપણે બચી શકીશું..

જ્યાં આમાં ગડબડ થઇ છે, ત્યાંની શું હાલત થઇ છે આપણી સામે છે. ઇટાલી સાથે બરાબર આવું થયું હતું જ્યારે તેમની સરકારે મિલાન બંધ કરવાનું શરૂ કર્યું… દરેક વ્યક્તિ બહાર નીકળી અને રોગચાળાને આગળ વધારવા માટે ગુડબાય ઇટાલી કહી તેમના કુટુંબના વતનમાં ભાગી ગઈ. આપણે ત્યાં ભારતમાં પણ આવું જ થયું - કેટલાય લોકો બહાર નીકળી ખુલ્લે આમ ગ્રુપ એક્ટિવિટી કરવા લાગ્યા, પરિણામ પૂરા દેશને ભોગવવું પડયું. કોરોના હજુ ઠંડો નથી પડયો, ખૂબ સાવધાન રહેવાની જરૂર છે અને સાથોસાથ ભારતના ઉજ્જવળ આયુર્વેદ, યોગ અને પારંપરિક વિધિયો દ્વારા પોતાની અંદરની રોગપ્રતિકારક શક્તિ વધારવાની જરૂર છે.

સમણ શ્રુતપ્રજ્ઞજી 
પીસ ઓફ માઈન્ડ ફાઉન્ડેશન: રાજકોટ